Ο πόθος μου,απέραντος,
κυλιέται στα βουνά,
ξεχύνεται ορμητικός
σε πλαγιές,
με φιδίσιο σχήμα,
αγκαλιάζεται με τις κορφές
χαϊδεύεται
με τα δένδρα,
αιώνες
ψάχνει βήμα – βήμα
αγάπη να χωθεί,
ρωγμή στη γη
για να βουλιάξει
να χαθεί.
Μα δε μπορώ άλλο πια
αιώνια,
τους άνεμους
να υπομένω
μα δε μπορώ άλλο πια
αιώνια,
εκεί,
στην επιφάνεια
της γης
να παραμένω,
μα υποφέρω,
τείχος σινικό
να μένω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου