γαλήνια θάλασσα

απ’ άκρη σ’ άκρη του ματιού
θάλασσα,
γαλήνια θάλασσα,
που πάνω στα λακκάκια της
οι ακτίνες του ήλιου,
σαν αστράκια,
λαμπιρίζουν,
ακίνητη εικόνα,
βουβή,
και πίσω απ’ τα μάτια,
μια αγάπη,
εγκλωβισμένη,
θηρίο στο κλουβί της,
τείνει διαρκώς να ξεχυθεί απ’ τα μάτια,
να βουτήξει,
να σκίσει με θόρυβο την ηρεμία.
Μα μόνο τείνει
και μόνο γαλήνια θάλασσα
κι ο ήλιος που λαμπιρίζει πάνω της.