Ο άνεμος χτυπάει τις τέντες,
τον παρακαλώ να σταματήσει,
μα δεν μ’ ακούει,
παρά μόνο για μια στιγμή σιωπά,
κι’ ύστερα ξανά λυσσομανάει.
Κουκουλώνομαι,
χώνω το κεφάλι μου στο μαξιλάρι.
Τέτοιες στιγμές,
αφορμές τοξικομανίας,
δεν θέλω να κοιμάμαι μόνος.
Άνεμε, σταμάτα.
Έλα, έλα, κοιμήσου αγγελούδι μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου