Τα τσαλακωμένα σεντόνια η αφή μου τα μεταφράζει σαν κυματιστή θάλασσα.
και οι τοίχοι δίπλα μου κι εμπρός μου,
μοιάζουν να ξεκινούν σε ευρεία γωνία απ' το βλέμμα μου,
και να εκτείνονται σε, ασυνήθιστη για δωμάτιο,
μεγάλη απόσταση.
Πολύ μακριά μου, εκεί που ενώνεται ο πλαϊνός με τον μπροστινό τοίχο,
δημιουργείται μια ρωγμή
και ξεπηδάει από μέσα της
μια άγνωστη ονειρική μορφή.
Μου απλώνει το χέρι της και με καλεί
σε άγνωστο χρόνο,
σε ελεύθερο τόπο.
Το προτεταμένο χέρι της με εμποδίζει να διακρίνω το πρόσωπό της.
Προσπαθώ να εξακριβώσω τις προθέσεις της.
Αργώ ν΄αποφασίσω, σκέφτομαι τα υπέρ και τα κατά,
διστάζω και τέλος, φοβάμαι να ανταποκριθώ στο κάλεσμά της
και οι τοίχοι ξαναπαίρνουν τις κανονικές διαστάσεις τους
κλείνουν ερμητικά το πέρασμα και
καταπίνουν την άγνωστη ονειρική μορφή.
Το σώμα μου επιπλέει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου