Η κούκλα γέρνει ελαφρά το κεφάλι της
και με καρφώνει
με τα πράσινα γυάλινα μάτια της,
έτσι όπως μπροστά σ’ ένα καθρέφτη χεριού
χτενίζει τα μακριά κατάξανθα μαλλιά της,
ενώ το τρένο, μακρύ, πολύ μακρύ,
με μαύρη, κατάμαυρη ατμομηχανή,
με τρομάζει
καθώς σφυρίζουν οι ρόδες του στις ράγες
φρενάροντας, προκειμένου
να ανεφοδιαστεί με καύσιμα και νερό,
Η κούκλα μοιάζει τώρα να μου χαμογελάει
και η μάγισσα που εμφανίστηκε από το πουθενά,
πάνω στη σκούπα της, απειλητική,
φέρνει γύρω μου στροφές
στο ρυθμό της συμφωνίας του Μότσαρτ, αριθμός 40.
Ανεβαίνω τα σκαλάκια να μπω στο τρένο
Θ’ αργήσω πάλι στη δουλειά, σκέφτομαι,
αχ ξέχασα να κλείσω και το μουσικό κουτί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου