βία

Μου είπε με παράπονο :
«αφού μου το υποσχέθηκες....»
Mπορεί και με κάνει κουρέλι.
Δεν σηκώνω πια το τηλέφωνο.
Δεν θέλω να μιλήσω με κανένα.
Ούτε να ακούσω κανένα.
Oι δίοδοι της επικοινωνίας έχουν κοπεί.
Τις τραβήξαμε αριστερά, τις τραβήξαμε δεξιά,
στην αρχή σιγά, ύστερα βίαια.
Έπεσαν σαν χάρτινος πύργος.
Τώρα κλεισμένοι στους εαυτούς μας,
σα να μη γνωριστήκαμε ποτέ,
κι’ ας εμπιστευθήκαμε ο ένας στον άλλο
τα πιο μύχια συναισθήματά του,
τις πιο κρυφές του σκέψεις
τώρα ξέρω ότι κλαίει....
....κλαίει βουβά,
μόνο τα δάκρυα το προδίδουν
Θα έρθει ξανά, τώρα πια όμως μόνο στον ύπνο μου,
εκεί ανάμεσα από πύρινες λόγχες που εκτοξεύονται,
δίπλα σε σάρκες που ξεσκίζονται από καυτό ατσάλι,
πίσω από δάκρυα πόνου,
μπροστά από απίστευτη βία,
και θα μου πει με παράπονο:
«αφού μου το υποσχέθηκες...»
και πάλι θα γίνω κουρέλι.